Bir kaç yıl önce bir proje için İngilizce “Hacivat ve Karagöz” skeçleri yazmaya başlamıştım. Yurtdışına yönelik bir seyirci kitlesini hedefleyen, güncel olayları hicveden bir üslubu olacaktı. Araya “hayat” girdi kanatlanamadı. Geriye girizgâhı kaldı yadigâr. Hacivat: Mr Shakespeare pronounces Man has… Read More ›
Kaç yaşımdaydım hatırlamıyorum ama çocuktum. Belki sekiz, belki on… O zamanlar Gülfidan halam Çapa’da öğrenci. Çevre Tiyatrosu’ndan bilet alır, elimden tutup beni Nejat Uygur’u seyretmeye götürürdü. Bu akşam Nejat Baba’nın vefatının haberi geldiğinde anılar zihnime doldu. Parça parça imgeler uçuştu… Read More ›
B.A. – Sevgili bilinçaltım hiç yaratıcı değilsin. Şu rüyalarda biraz daha çesitlilik olsa, ha ne dersin? Bana da bir değişiklik olsun hem, şöyle analiz ederken ilginç göndermelerle heyecanlanayım falan. Ne bileyim, arada bir de olsa kitaba başvurmak zorunda kalayım, Freud’dan… Read More ›
Ben bu gece büyüdüm. Tiyatroyla onun sayesinde tanıştım diyemem, ama o zamana kadar yaşadığım deneyimin tiyatro olmadığını onu seyredince anladım. Tiyatroya onunla aşık oldum. Sahnede onu izlerken yaşadığım heyecan sayesinde bugün böyle müthiş güçlü bir tutkuya sahibim. Onun sayesinde seyirci… Read More ›
Olabilir mi dersin? Yapabilir miyiz? Araya bu kadar zaman, bu kadar uzaklık girmişken. Sen de, ben de bu denli değişmişken. Sıfırdan başlar gibi antik çağlardan kalma bir şeylere. Bu kadar başka yaşanmışlıklara rağmen. Olabilir miyiz yeniden? Ne dersin İstanbul, sen… Read More ›
Elinin değdiği bütün Yüksek Lisans öğrencilerinin tek tek dünyaevine girdiği Burcu hocaya rağbet çok. Zaytung İzmir yazdı… Ege’de yeni bir fenomen konuşuluyor. Bir yüksek öğrenim kurumunda öğretim üyesi olan Burcu hocanın ünü tüm Türkiye’ye yayılmış. Elinin ve nefesinin çok kuvvetli… Read More ›
Aslında bu tür yazılar pek yazmam. Ama bugün sokakta küçük bir sarman yavrusu ile oynayan bir kız çocuğu gördüm ve o bir anlık karşılaşma beni çok eskilere götürdü. Yıllar önce hemen her yaz tatilimizi bizimkilerin “memleket”inde geçirirdik. Karadenizin dağ köylerini… Read More ›
Füruzan’ın 47’liler romanındaki Leylim Nine karakteri beni hep çok etkilemiştir. O upuzun romanda kısa ve öz görünür ama çok güzel duygulara dokunur. (Benzer bir duyguyu Mary Barton‘daki Alice karakterinde de yaşarım.) Leylim Nine karlı Erzurum gecelerinde çocuklara masallar anlatır, onları bambaşka diyarlara götürür…. Read More ›
Kendimi bildim bileli iyi bir tiyatro izleyicisi olmaya çalıştım. İlk deneyimlerim arasında, ben 10-12 yaşlarımdayken, halamın Çapa’da olmasında dolayı sıkça gittiğimiz, Kocamustafapaşa Çevre Tiyatrosu’ndaki Nejat ve Necla Uygur’un oyunları var. O zamanlar Süheyl ve Behzat Uygur henüz sahneye çıkmıyordu. Gerçi… Read More ›
…tıpkı bir dönem Barış Manço’nun gittiği şehirlerin nüfuslarını +1 yaptığı gibi. Sonunda ben de sanal-yazan olarak blog dünyasına katıldım. Daha önceden öğrencilerime materyal sağlamak için tercih ettiğim bu sistemi artık bir şeyler karalamak için kullanacağım. Özellikle fikir yazılarımdan ve zaman… Read More ›
