Edgar Allan Poe’nun efsanevi şiiri “Raven”ı hiç böyle görmediniz. Özgün Barış Pirhasan yorumuyla Berlin’den özel – “Kuzgun”

KUZGUN
Bir gece geç vakit Berlin’de
Kafam karışık, ruhum perişan
Moralim yerlerde
Yine bir ayrılık öncesinde
Bu kaçıncı artık
Terk öznesi karım
Depresyonda, bütün gün uyudu
Şimdi içerde, yani odada yalnızım
Ve camda bir tık tık
Ne bu tık tık, bu ürpertici işaret
Pencere de aralık
Üstüne perde örtük
Gerilim zirvede, doğrulup çevik bir hareketle
Çekip açtım perdeyi
Karanlık. Evet şimdilik bu kadar. Ne kuş ne bişey
Ama eminim duydum tık tık.
Gerçek mi, yoksa ilk adımı mı yaklaşan sanrıların
Kanım dondu bu açıdan düşününce.

Ah ne zamandan beridir
Bu kentte bu semtte bu apartmanda yaşıyorum
Berlin’in kargaları meşhur, ama Kuzgun gören olmamış
Korkuyorum evet tüylerim diken diken
Allah! İşte bir daha tıktık
Bir daha, İngilizce bu sefer
Knock knock
Ve ahanda kuzgun?
Olay ezberimde hemen soruyorum:
Dertlerimle seni yormak istemem
Ama ayağıma gelmişsin madem
Görüyorsun ayrılıyoruz, terk ediliyorum
Söyle bana eeyy cehennem kuşu, ahirette
Buluşur muyuz biz bu kadınla. Öylesine soruyorum
Simsiyah tüylerini kabartıp

Belertip gözlerini
Hırladı Kuzgun: Nasip!

Devamı var……

---